“Je kunt je eigen ding doen, niemand zit je op de hielen en de werkdruk is laag. Dat vind ik echt fijn.”
Olivier is 41, geboren in Antwerpen en inmiddels helemaal ingeburgerd in Breda. Voor de liefde stak hij de grens over, en woont daar nu samen met zijn vrouw en hun drie jongens: Cas, Sepp en Mees. “Voetbal is echt ons ding. In het weekend gaan ze met mij mee naar Antwerpen en zitten ze daar op de tribune. Doordeweeks trappen we zelf een balletje.”
Doordeweeks zit Olivier niet langs het veld, maar achter het stuur. Hij is chauffeur bij ons. Voor hem een baan waar hij elke dag met plezier voor uit bed komt. Waarom? Dat vertelt hij graag!
“Dat warme gevoel, dat had ik meteen”
Olivier werkt inmiddels alweer zes jaar bij De Mandemakers Groep. Via social media kwam hij bij ons terecht. Hiervoor zat Olivier al op de wagen, had toen al zestien jaar zijn vrachtwagenrijbewijs op zak en zocht een baan dichter bij huis. “Ik werkte toen nog in Antwerpen, maar wilde graag iets in de buurt van Breda,” vertelt hij.
Zijn eerste sollicitatie was bij De Meubelman, toen nog bij Senad, teamleider transport. “Toch twijfelde ik toen nog. Later solliciteerde ik bij De Keukenman, en daar kwam ik Senad wéér tegen! Hij zei: ‘Hé! Jou ken ik nog.’ Toen wist ik: dit voelt goed.”
Dat warme, persoonlijke gevoel is iets wat Olivier nog steeds herkent binnen het bedrijf. En zijn werk als chauffeur? Dat doet hij met trots. “Wij maken mensen blij met hun nieuwe keuken. Als chauffeur ben je toch een beetje hét gezicht van De Mandemakers Groep.” Wat hij het leukste vindt? “Dat mensen ook echt laten merken dat ze blij zijn, die waardering voel je meteen.”
Eerste keuken: check. Blote voeten: dubbel check
We vroegen Olivier naar zijn mooiste herinnering. Zijn antwoord kwam direct en vol overtuiging: “Mijn allereerste keuken, die is mij echt bijgebleven!”
Op zijn eerste werkdag reed hij samen met een collega naar een klant in de buurt van Amsterdam. Olivier wist nog niet precies wat hij kon verwachten. Het eerste adresje was bij een ouder stel. “De mevrouw stond op haar blote voeten buiten de vrachtwagen te filmen, samen met haar man zwaaiden ze enthousiast omdat ze zó blij waren met hun nieuwe keuken.”
Dat was zijn allereerste dag en allereerste keuken. Dat moment is hij nooit vergeten. “Dat was voor mij hèt moment dat ik dacht ‘Maar dit vind ik leuk om te doen, mensen blij maken!’”.
Op de vraag of hij vrijheid ervaart in zijn werk, hoeft Olivier geen seconde na te denken. “Ja, absoluut!” zegt hij meteen. “Je kunt je eigen ding doen, niemand zit je op de hielen en de werkdruk is laag. Dat vind ik echt fijn.”
“Ze laten je hier niet vallen”
“Toen ik mijn been brak, heb ik écht gemerkt wat voor een fijn en betrokken bedrijf De Mandemakers Groep is.” vertelt Olivier. Hij kreeg alle steun die hij nodig had. Ook nu nog, als iets te zwaar is, wordt er met hem meegedacht. “Dat waardeer ik enorm. Ze zoeken altijd naar een oplossing en denken met je mee.”
Stilzitten was niks voor Olivier, zelfs niet met een gebroken been. Dus werd er gekeken naar wat wél kon. “Ik heb overal mee mogen kijken. Twee weken bij de klantenservice gezeten, een tijdje in het magazijn gewerkt, mee op pad met een monteur en zelfs bij de planning van de montage.” Daar heeft hij veel van opgestoken. “Maar binnen zitten? Dat is echt niks voor mij,” lacht hij.
Werk dat past bij het gezinsleven
Een van de grootste pluspunten voor Olivier? Dat hij meestal op tijd thuis is. “Zo kunnen we ’s avonds samen eten, dat vind ik echt belangrijk,” zegt hij. De tijd met zijn zoontjes wil hij niet missen.
Ook van de Mandemakers Family Club maakt hij graag gebruik. Met zijn vijven naar de bioscoop wordt ineens een stuk leuker én betaalbaarder. “Vijf kaartjes, dat tikt toch wel aan. Met die korting is dat top geregeld.” Daarnaast gaat hij regelmatig met het gezin een dagje weg via de Family Club. “Lekker eropuit met z’n allen met korting, dat doen we graag.”
Vrienden voor het leven
Olivier had een vaste maat: Arie. “Dat was echt fantastisch, we zijn ook echte vrienden geworden. Dat is natuurlijk heel leuk.” Ook al is Arie nu niet meer zijn vaste maat, de band blijft. Met nog een paar andere collega’s gaan ze elke twee à drie maanden samen eten. “Zelfs jongens die hier niet meer werken, blijven erbij. Je kunt wel zeggen dat ik hier echt vriendschappen heb gemaakt.”